Carslbad Caverns

Zaterdag 4/5/2013

Het ontbijt stelde dit keer niet zoveel voor, geen eieren, dus alleen maar een yoghurtje genomen. W. bakte een wafel, maar die hoeft hij een volgende keer ook niet meer! We namen maar twee bananen mee voor onderweg.
Terug in de kamer nog even op internet gekeken. Op het mini-laptopje ineens een bericht van de FBI “we were violating rules” etc. Ik zag me zelf ineens in beeld. Huh, wat was dat nu? W. uit de badkamer gehaald en die zei meteen dat het een virus was, zo’n zelfde soort als we eerder thuis hadden gehad.  Dat was schrikken, wat hoe moest het nu met de foto’s en het verslag en zo. Apparaat maar gauw uitgezet en in de tas gedaan. Van de weeromstuit een foto vergeten te maken van deze Super 8, waarnaast de County Sherrif was gevestigd! 

Vanmorgen was het voor ’t eerst deze vakantie bewolkt. We zagen wel af en toe wat zon en het was een graad of 22-23. Vóór het echte vertrek maar weer langs een benzinestation, in deze streken kun je beter een volle tank hebben. Hier deden ze niet moeilijk, gewoon je creditcard afgeven en na het tanken werd het bedrag eraf gehaald. Soms moet je van te voren aangeven hoeveel je wilt tanken, erg lastig! 

Om 9.15 uur vertrokken we. Even verderop was een mooi uitzichtpunt en een tunnel, die hebben we nog niet veel gezien hier overigens.

Uitzichtpunt met in de verte nog een stukje White Sands

Het was een prachtige route naar Cloudcroft, een wintersportplaatsje. Hier nog veel bos en groen. Allerlei leuke dingen gezien om te fotograferen, maar dan zouden we nooit op tijd in Carlsbad aankomen. Na Cloudcroft was het opnieuw woestijnachtig, mijlen achtereen aan weerszijden niets dan leegte, geen bebouwing - hier en daar een paar zwarte koeien. Ook de weg was vrijwel leeg. W. dreigde weer in slaap te vallen en er was geen rest area of parkeergelegenheid te zien, tot we eindelijk bij een Petting Garden kwamen, met een klein winkeltje.

Runyan Ranch Petting Zoo and Fruitstand

Heerlijke Apple Cider

We kochten alcoholvrije Apple Cider en iets van een (rond) notengeval en gedroogde papaya. Allerlei dieren stonden op een betrekkelijk klein oppervlak bij elkaar, van varken tot koe tot lama’s en geitjes en een schreeuwende kalkoen. Door een hek kon je naar de restrooms, een onooglijk gebouwtje, maar met een nette wc. Later hoorde ik dat hier ook vijvers waren waar je kon vissen.
W. had even de ogen toe gedaan, dus gingen we gelaafd weer op pad.  

Om 12 uur waren we in Artesia, waar we bij een winkel wat voor de lunch hoopten te kopen. Er was alleen niet veel voedsel hier, wel tuinartikelen en zaken voor ’t  huis. Verkeerde supermarkt dus! Ze hadden wel een paar dingen, zoals een soort bifiworstjes en kaasreepjes. Samen met de papaya en noten hadden we zo wel genoeg. En nog een paar stukjes witte chocolade als toetje. We aten onze alternatieve lunch onderweg. Het was nog een half uur naar Carlsbad en dan nog een half uur naar de grotten, als we dat maar gingen halen. Onderweg zagen we veel jaknikkers. 

Visitor Center Carslbad Caverns

Nét voor twee uur kwamen we aan bij de grotten. Ik had begrepen dat op dit tijdstip de laatste lift naar beneden zou zijn, maar dat we nog een uur of wat langer hadden om via de Natural Entrance naar beneden te lopen. Bleek het net andersom te zijn, logisch ook natuurlijk!
Na betaling van 12 dollar, werkelijk geen geld eigenlijk, vertelde de mevrouw aan de kassa dat we nog net op tijd waren voor de Natural Entrance als we meteen erheen gingen. We liepen er dus op een holletje naar toe. Ik had helaas geen tijd om de omgeving goed in me op te nemen, laat staan foto’s te maken. We stuitten op een Ranger die ons vroeg of we het wel zouden redden helemaal naar beneden. Bij de ingang moesten we maar even kijken of we het zagen zitten, want we moesten dan wel stevig doorlopen. We konden nog met de lift naar beneden als we wilden, maar we kozen ervoor om toch de meer spectaculaire ingang te nemen.

Natural Entrance Carsbad Caverns

Blik naar boven, nog een heel eind te gaan naar beneden!

De Ranger zou achter ons aan komen en de lichten uitdoen. Haastje-repje dus! Snel een paar foto’s. De ingang was al fascinerend, de rest bleek ook geweldig! Wel een daling waar geen eind aan leek te komen. Toch maar 1 mijl, dus 1,5 km. Er was een reling langs de kant om je vast te kunnen houden en al zigzaggend gingen we steeds dieper het hol in. W. kreeg opnieuw last van scheenbenen en kuiten, maar het ging. Ik kon goed naar beneden komen, maar we moesten op een gegeven moment een stuk omhoog en daar had ik weer vreselijk moeite mee! 

Eenmaal beneden maakten we dankbaar gebruik van de restrooms. Op dat moment riepen ze om dat de ingang naar de Big Room om 15.30 uur gesloten zou worden. Gelukkig konden we net op tijd naar deze fascinerende “Grote kamer”. Prachtig, prachtig, nog nooit zo’n overweldigend grote grot gezien. Met mijn gorilla statiefje heb ik geprobeerd wat foto’s te maken, maar dat lukte niet echt. Te laag bij de grond.

Om de reling lukte ook niet, vanwege het tijdgebrek. Eén keer zette ik mijn statiefje op de stenen achter de reling, ook daar werkte niet wat ik wilde. Verder lopend en achterom kijkend zag ik iemand met een zaklantaarn de plek beschijnen waar de (gelukkig gladde ronde) pootjes hadden gestaan! Het laatste stuk mochten we niet meer verder en moesten we al weer teruglopen omdat ze gingen sluiten, toch hebben we  nog een hoop gezien! Op een gegeven moment viel het licht uit, maar gelukkig was de Ranger met de zaklantaarn vlak achter me. Hij had het over een generator die was uitgevallen. Oh, oh, als we nu nog maar met de lift naar boven konden... De grote lift was namelijk in onderhoud, dus konden we sowieso alleen met de kleine liften mee. Daar bleek een hele rij te staan en van de twee kleine liften deed er maar een het, maar eindelijk konden we mee omhoog.  Jammer dat het zo’n gehaast was geweest, maar we hadden toch nog een goede indruk gekregen van een deel van de grot. 

We maakten nog even een stop voor het mooie uitzicht en konden onze kaarten posten in de brievenbus van White City.

In Carlsbad vonden we snel het motel dat W. gisterenavond had geboekt, een Great Western, die helemaal niet zo Great bleek. Vies, kapotte gordijnen, smerige gammele stoel. En ook  helemaal niet goedkoop, 87 dollar zonder tax meen ik.

Great Western motel Carlsbad

We hadden geen puf meer om naar de bat flight (zie Ontdek-Amerika ) te gaan, jammer maar we zouden dan meteen terug moeten gaan (half uur heen en ook weer terug) en daarna nog eens ergens gaan eten. Nu genoten we bij een Chinees (Bamboo Garden) een paar mijl verderop van het buffet. Erg lekker, “all you can eat” recept,  best goed en slechts 24 dollar voor ons beiden, inclusief diet coke. 

Bij de Walmart haalden we wat salade voor de volgende dag, wat flesjes fris en ook nog blikjes coco Lopez,  om straks thuis Pina Colada te kunnen maken en cadeau te geven.

In het motel de laptop nog even geprobeerd en … geen problemen meer. Ra, ra ,hoe kan dat? Lag het misschien toch aan de provider van ons vorige motel dan? Hierdoor heb ik gewoon mijn verslag kunnen maken en foto’s kunnen uploaden.