dinsdag 30 december 2014

White Sands


Vrijdag 3/5/2013

W. was weer om een uur of 4 wakker en had liggen lezen tot 6.30 uur. Rond die tijd deed ik ook mijn ogen open. Na het ochtend wasje kon ik mijn what's-appjes bekijken en heb ik J. terug ge-appt. Hij had een goed gevoel over zijn sollicitaties. Hopelijk komt er nu snel een baan uitrollen.

Sandy
Ik belde mijn vader om te zeggen dat alles goed was met ons, bij hem was ook alles oké gelukkig. We pakten al onze spullen vast in, om na het ontbijt meteen te kunnen vertrekken. Het liep toch iets uit, in gesprek met de oudjes en Sandy. We kregen weer een lekker ontbijt, al kon ik de broodjes helaas niet proeven.

Aan de ontbijttafel
 Ei met spinazie en kruiden uit eigen tuin en een bakje fruit met een laagje yoghurt en jus d’orange. De raspberry thee die ik koos was ook heerlijk. Het was ons prima bevallen in deze tweede B&B, jammer dat we niet meer hadden kunnen genieten van de charme hiervan en van de uitgebreide bibliotheek. Ook voor het stadje zelf hadden we te weinig tijd, dat is de tol voor het teveel willen zien in het korte tijdsbestek van twee weken. 

Om 10.00 uur vertrokken we dan eindelijk. Net om de bocht konden we postzegels kopen bij het postkantoor, voor onze kaarten en nadat de tank weer vol was konden we en route. Het was koud vanmorgen, 47 Fahrenheit (een graad of 8 dus slechts) en winderig. Wel zonnig!

Omdat ik had getwijfeld over een route waarbij we langs het City of Rocks State Park zouden komen, of bergroute 152, had ik advies gevraagd aan Sandy. Volgens haar was het City of Rocks State Park prachtig, maar eigenlijk alleen als je langer kon genieten van de hele atmosfeer daar dan pakweg 1 uurtje. De 152 was in haar opinie een erg mooie rit, één van de mooiste 10 zelfs die zij ooit gemaakt had. Zodoende hebben we dus een stuk van de Geronimo Trail National Scenic Byway gereden Geronimo-trail en besloten om City of Rocks dan maar over te slaan. Al snel waren we weer bij San Lorenzo, waar we gisteren afgeslagen waren naar de 35. Er volgde een mooie, maar vreselijk bochtige weg, het hield maar niet op. Rotsen, maar ook veel groen en bomen. Op 8.225 voet de Emory Pas.
Emory Pass en trail

Na die pas en weer een heleboel bochten reden we langs Kingston, wat niet meer dan een gat leek en vervolgens Hillsboro. Hier zagen we voor ’t eerst stoffen vloerbedekking in een aardig kerkje. Er was ook een leuk cafeetje, annex winkeltje, waar we om 12 uur iets dronken.

Café in Hillsboro

Kerkje met stoffen vloerbedekking in Hillsboro

Verder maar weer, hier en daar koeien in een omgeving waar slechts sporadisch een grasje was of een struik, tussen de verder zanderige, woestijnachtige omgeving. W. begon opnieuw slaap te krijgen, niet gek na weer zo’n slapeloze nacht. 
Uiteindelijk kwam, toch nog verrassend, ineens de overgang van deze wilde omgeving naar de snelweg naar Las Cruces. Nog 52 mijl. Bij een Rest Area, heel kaal, met overdekte picknickplaatsen, kon W. even zijn ogen sluiten.


Rest Area op de 187 naar Las Cruces


Ik liep er wat rond, maar het was erg fris in de wind en omdat manlief toch niet kon slapen zijn we maar doorgereden. We konden lekker even doortrekken, mochten daar zelfs 75 mijl per uur. Na 18 mijl kwamen we bij Las Cruces en de afslag naar Alamagordo. Hier was een Mac, waar we nog maar een keer dankbaar gebruik van maakten, met een grote frites en een aardbeien milkshake.

De 70 reed ook lekker. White Sands Missile Range waren we zo voorbij (we hadden er geen behoefte aan om hier een bezoek aan te brengen) en dan, eindelijk, White Sands, na eerst weer ondervraagd te zijn door de Border Patrol. Na dat we ons paspoort hadden laten zien konden we doorrijden. 
White Sands had een mooi Visitor Center, in adobe stijl en er was een heel goede video!
Bij de toegang tot het park betaalden we de 6 dollar entrance fee voor de Dune Drive. Fantastisch zeg, die witte duinen, een heel surreal landschap eigenlijk met een abrupte overgang tussen groen en struiken en wit gips. Dat komt door de wind, heb ik me laten vertellen.
Eerst was er een stuk gewone weg, met een parkeerplaats bij de Interdunes Boardwalk, die helaas gedeeltelijk was afgesloten, We hebben toch een groot deel kunnen bewandelen van dit educatieve stukje, met op borden uitleg over flora en fauna. Verderop werd de weg ook wit, heel apart, net of we door een winterlandschap reden. Het was erg lekker hier, zo rond de 22 graden. Kouder dan normaal voor deze streek, lieten we ons vertellen, maar dat vonden wij helemaal niet erg!

Dune Drive White Sands

We zaten er op het goede tijdstip van de dag, het eind van de middag, met mooi licht om te fotograferen.  We reden kalmpjes aan de hele loop, met steeds stops om al het fraais vast te leggen. Ribbels, harige bergjes, yucca’s, apart uitziende picknickplekken enzovoort.



(Te) gekke plek om te barbequen





Op een gegeven moment besloten we om eerst door te rijden naar Alamogordo, om een motel te zoeken, bagage te droppen en dan weer terug te rijden voor de sunset stroll, als we dat zouden halen. Een Motel 8 hadden we al in G. gezet, al bleek dit motel wel helemaal aan het andere eind van de “strip” te liggen. Wat een reclameborden weer! Bij een stoplicht zagen we onderstaand tafereel.

Onderweg in Alomogordo
Om 17.30 uur waren we ingecheckt, weer een kamer beneden, en na snel de hele boel uitgeladen te hebben reden we weer naar White Sands. We waren nét op tijd om mee te kunnen met de Stroll. W. had eerst in de auto willen blijven, maar ging toch maar mee. Het bleek een eenvoudige wandeling, met veel uitleg van de vrouwelijke Ranger, type Jody Foster. 

Sunset Stroll met ranger




Af en toe heuvel op, wat wat lastig was in het losse gips, maar over het algemeen was het heel goed te belopen, net het harde gedeelte van een strand. Het was prachtig licht en we hebben veel over beplanting en dieren gehoord en foto’s kunnen maken.





De zonsondergang was niet erg spectaculair, helaas. En toen de zon onder was werd het snel een stuk kouder.
  



Na een uurtje was het voorbij en reden we naar een Applebees, vooraan in Alamogordo. Ik had over dit restaurant gehoord op het AA-forum. Het was erg druk, maar we kregen snel een tafeltje en een groot glas cola voor de dorst. Als voorgerecht waren er uienringen en  aardappelschilletjes met een lekkere saus. Mijn hoofdgerecht was een ontzettend lekkere en malse kip met iets van een kaaslaagje en zesty lemon, met een soort van nasi/rijst. W. had een knoflook steak met portobello. Het was een stuk goedkoper dan gisteren en nog lekkerder!! Om 21.30 uur naar het motel voor de gebruikelijke oplaadzaken en het schrijven van kaarten en verslag, om tegen 11.45 uur ons bed in te duiken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten