Valley of the Fires en Albuquerque

Zondag 5/5/2013

Vanmorgen werd ik pas vrij laat wakker, om 7.30 uur. W. lag natuurlijk te lezen en ik vroeg hem of hij me voortaan wat eerder wilde wekken. De eerste dagen in Amerika was ik vroeg genoeg op, maar dat was ineens over.
Het ontbijt in dit vieze hotel stelde ook al niet veel voor, niet eens boter en jammetjes of zo, alleen verpakte koeken, waarvan Wout er een probeerde maar niet hoefde. Ik had nog een glutenvrije muffin en at dat maar op. Wel een appeltje meegenomen voor onderweg.  

Om een uur of 9 vertrokken we richting Artesia en Roswell. Weer de bekende jaknikkers en uitdragerijen langs de kant. Ineens ook weer een stuk met groene bomen, in het verder kale woestijnlandschap met hier en daar gelige grasjes. Aan de rechterkant van de weg een Gentlemen’s Club, aangekondigd door een uithangbord met rode pump! Artesia hadden we willen aandoen, maar Garmin besliste anders en zo reden we voor we het wisten dit plaatsje al weer uit. Dat heb je ervan als je de kaart niet altijd in de gaten houdt!
Geen zin om terug te rijden, door dus naar Roswell. Aan weerszijden van de 285 was mijlenver een vlak landschap, we zagen nog ergens een rodeo. We reden bewust om het centrum heen, want UFO’s waren aan ons niet besteed. Gisteren was hier overigens een stuk weg weggespoeld door hevige regen, had W. op de televisie gezien. 

Van Roswell naar Carizozo reden we weer door een mooi berglandschap. We tankten in Hondo, waar even terug aan de andere kant van de weg een shop was met allerlei uithangborden en dieren van metaal.

Te koop in Hondo!

Van alles was hier te koop!

We zagen even later nog een (echt) hertje langs de kant van de weg. In Lincoln zagen we overal historische bordjes en een B&B met fraaie veranda. In de buurt van Carizozo kwamen er weer Yucca’s in beeld.

Even na Carizozo arriveerden we om 12.30 uur bij het Valley of Fires State Park. Bij de toegang gingen 5 dollar in een enveloppe en daarna wilden we naar de bookshop, maar die zat dicht vanwege lunchtijd. Bij de grootste overdekte picknickplek, met mooi uitzicht over de lavavelden, aten we onze lunch. Hier waaide het ’t minst hard! We hadden aardbeien-sinaasappelsap en twee heerlijke salades met dressing, W. met croutons. Een zakje chips erbij smaakte mij ook prima. Hierna ben ik de verharde Nature Trail gaan lopen, terwijl W. zijn oogjes weer even kon sluiten. Hij had nog teveel last van zijn benen ook. Het was natuurlijk helemaal de verkeerde tijd voor foto’s, maar ik heb er toch een aantal geschoten. Ik vond het een mooi aangelegd park, met een betonnen pad ook toegankelijk voor minder validen. We hadden al eens eerder een lavagebied gezien, maar toch vond ik het weer fascinerend. Jammer dat er geen dieren waren, op wat vogeltjes na, maar gelukkig ook geen Tarantula! Ik deed in totaal veertig minuten over de  loop, geen tijd om echt alle bordjes goed te lezen, maar ik kreeg toch een aardige indruk.  Het laatste stuk omhoog was weer even afzien voor mijn longen…

Valley of Fires Statepark

Door naar de 1-25 en Albuquerque, onder een bewolkte hemel. Even dreigde het te gaan regenen, maar er vielen slechts een paar druppels. Op een Rest Area met aparte picknickhokjes die aan strandhuisjes deden denken,  gingen de ogen van de chaufeur weer even toe.

Ca. 12 mijl voor Albuquerque hebben we Isleta Puebla aangedaan, met een mooi wit kerkje, dat helaas niet open was. Rondom zagen we armoedige bebouwing in een stoffige zand en grind omgeving en overal aarden ovens! Er stonden wel veel forse auto’s.

Isleta Puebla

We hadden nog geen motel gereserveerd in Albuquerque, dus keken we op G.en vonden daar een Comfort Innt, die we niet in werkelijkheid zagen. Wel was er een motel met een andere naam op dat adres. Even verderop zag ik ineens een La Quinta Inn en dat leek me wel wat, omdat ik de ervaring van Henriette en Hanz gelezen had. Er bleek nog plaats op de begane grond, voor 70 dollar + tax, de auto kon mooi voor de deur. We kregen hier meteen een heel andere indruk dan in ons vorige motel! Het was een beetje zakelijk ingericht, maar we zaten dan ook vlak bij het vliegveld. Een net bureau met goede stoelen en een heleboel stekkergaten om apparatuur in te pluggen.

La Quinta Inn, Albuquerque

En… aan de overkant van de weg zat een Applebees. Gezien onze eerste, bijzonder goede ervaring waren we wel in voor een tweede. Na even wat gerust te hebben staken we dus de weg over namen een keer alle twee een coctail, nu er niet meer gereden hoefde te worden. Een Margarita voor W. en ik waagde me aan een Mojito. Lekker! Als voorgerecht Buffalo wings en iets met nacho’s voor mij, altijd lekker dacht ik. Maar mijn hemel, wat een enorme schotel… die kreeg ik nooit op. Erger was dat ik nog niet eens op een kwart was toen het hoofdgerecht er al aan kwam, iets van kip en garnalen met rode aardappeltjes, hoewel de serveerster had gezegd dat ze het zou tegenhouden. W. had zijn wings bijna op gelukkig. Tja, eerst mijn hoofdgerecht dan maar. Even later kwam een manager zijn verontschuldiging aanbieden en zei rap iets waaruit ik begreep dat ik het voorgerecht niet hoefde te betalen. Later bleek dat er slechts 4 dollar van het totaalbedrag af was gehaald, dat viel vies tegen. De coctails waren ook niet echt goedkoop dus de rekening was toch weer zo’n 60 dollar.

Op de motelkamer heeft W. een kopje koffie voor ons gezet en heeft hij mijn informatie over de morgen te bezoeken Tent Rocks gelezen. Terwijl ik het verslag verder schreef lag hij al weer te ronken.